Moderne problemen zijn soms al duizenden jaren oud. Zoals: hoe krijg ik het allemaal voor elkaar?
Atalanta, een Griekse heldin, wordt als baby gevonden op een berghelling, door berenmoeder. Die voedt en verzorgt haar. Na een jaar of zeven neemt de godin van de jacht, Artemis, de opvoeding van de kleine Atalanta op zich. Ze leert haar boogschieten en hardlopen; sneller dan ieder man. Ze de enige vrouw die mee mag met de Argonauten om het Gulden Vlies te stelen. Ze leeft in de tijd van goden en helden, zoals Hercules en Achilles.
Atalanta moet vechten om serieus genomen te worden door de mannelijke Argonauten - die zien het niet zitten, een vrouw aan boord. Totdat ze laat zien hoe vaardig ze is met de pijl en boog; en bij het worstelen koning Peleus verslaat, ondanks haar ranke lichaamsbouw.
Na de verovering van het Gulden Vlies wordt ze moeder. De verzorging van de baby laat ze over aan een oud echtpaar dat in de Arkadische bossen leeft. Atalanta gaat liever op jacht en zwerft door de bossen dan dat ze een luier verschoont. Als is ze dol op haar kleine zoon.
Ik ben dan weliswaar man, maar ik herken veel in de worsteling van Atalanta. Ik wil vrij rennen door de bossen, op zoek naar prooi. Mijn kind is veilig ondergebracht bij anderen. Maar toch… ik wil ook graag bij mijn kind zijn. Dan weet ik zeker dat het veilig is. Hoe krijg ik dat voor elkaar?
Evenwicht vinden tussen de verschillende gevoelens in jezelf is een levenslange opdracht. In onze maatschappij heeft zich dat vertaald naar praktische oplossingen. Kinderopvang bijvoorbeeld, of ouderschapsverlof en parttime werken. Maar de zoektocht is niet klaar als de kinderen het huis uit zijn. Nieuwe dilemma’s dienen zich aan. Ga ik een dag per week voor de kleinkinderen zorgen of ga ik reizen?
Het leven is een balanceer-act zonder einde.