Die familie-opstelling was indrukwekkend, vertelt Diana. Ze is teamleider bij een verzekeraar. Ze ziet opeens hoe de relatie met haar broer Herman verwrongen is. Hun relatie wordt belast door een broertje, Landries, dat is overleden bij geboorte. Onbewust verwijt ze haar levende broer dat hij de plaats van Landries heeft ingenomen. En dat verwijt ze ook haar jongere zus, waarschijnlijk. Toch blijft er veel onduidelijk. Na de opstelling vertelt de begeleider dat ze nu bewust is wat er speelt in het familiesysteem. En dat dat zijn werk moet doen.
Wat? Diana begrijpt er niets van. Blijkbaar heeft ze een trauma. En nu stuurt de begeleider van de opstelling haar naar huis. Moet er dan geen vervolg komen? Volgens de begeleider niet. Dat vindt ze onzorgvuldig. Alsof een arts een stuk huid weghaalt om een ontsteking zichtbaar te maken en dan zegt: ‘Zie, daar zit de oorzaak. Succes ermee! Gaat vanzelf over.’
Een familie-opstelling is interessant! Ze maakt een deel van het collectieve onbewuste zichtbaar. Namelijk het familiesysteem en alles wat daarin speelt. Ook in de analytische therapie is dit een belangrijk vraagstuk: wat is er gebeurd in het familiesysteem?
Het is vaak onvoldoende om dit alleen zichtbaar te maken met een opstelling en de cliënt verder geen begeleiding te geven. Het nieuw verworven inzicht leidt pas tot ander gedrag en gevoel als er therapeutische begeleiding op volgt. Een goede opsteller is ook therapeut die als klankbord luistert naar de vele overblijvende vragen en zorgen van een cliënt. En helpt met de verwerking van wat zichtbaar is geworden.
Comments