In de mythologie zijn er vele typen mannen. Twee die mij aanspreken zijn Parsifal, de Jongeling en Arthur, de Koning.
Parsifal woont met zijn moeder afgelegen in de bossen. Op een dag, als hij veertien jaar is, ziet hij vol bewondering ridders langskomen: blinkende harnassen en snuivende paarden. Hij wil met hen mee: avontuur! Jonkvrouwen redden (en zoenen)! Nieuwe werelden ontdekken!
De andere man is Arthur, leider van de Ronde tafel, de koning: ernstig draagt hij zijn verantwoordelijkheid, spreekt recht en straft waar nodig, trekt ten strijde en toont zijn macht en kracht aan de onschuldige Guinevere – die haar onschuld verliest en met Arthur trouwt.
Ik herken Parsifal en Arthur in mezelf. De verantwoordelijke Arthur neemt steeds meer ruimte in mij in. Hij duwt de onschuldige dromer Parsifal in de verdrukking – en dat knaagt aan mij. Parsifal wil gezien worden; maar het speelse jongetje in krijgt te weinig ruimte - de ernstige zaken van het leven hebben de overhand genomen. De kunst is het evenwicht te vinden tussen Arthur en Parsifal. Dus heb ik onlangs besloten ontslag te nemen en voor mezelf te beginnen. Zo heeft mijn Parsifal meer tijd om jonkvrouwen te redden.
Comments