Er is een leerzaam Bijbelverhaal over niet-volwassen worden:
Jezus beklom, samen met zijn apostelen Petrus, Johannes en Jakobus de Metamorfoseberg. Daar veranderde Jezus van gedaante. Zijn kleding werd helder wit en zijn gezicht straalde als de zon. Vervolgens verschenen Mozes en Elija, twee reeds lang overleden profeten. Ze praatten met Jezus over zijn dood.
Petrus stelde voor tenten voor hen op te slaan. Vervolgens viel hij met Johannes en Jakobus in slaap. Ze werden wakker omdat de schaduw van een wolk over hen viel. Een stem in de wolk zei: 'Dit is mijn geliefde Zoon, luister naar hem!' De drie apostelen verborgen uit angst hun gezicht. Ze keken weer op en zagen alleen Jezus staan.
Volgens velen gaat dit over de transformatie die Jezus op deze berg onderging. In het Bijbelboek Marcus wordt de gedaanteverandering gezien als de aankondiging van Jezus' verrijzenis.
Volgens mij onderging Jezus nu juist geen transformatie. Want een zeer belangrijk moment in ieders ontwikkeling is als je je losmaakt van je ouders: je gaat op kamers wonen, kiest een partner, Je richt je eigen leven in, formuleert je eigen normen en waarden en wordt zo volwassen.
Dat is precies wat er niet gebeurt in deze bijbelvertelling. Jezus had hier de kans om zijn eigen weg te gaan volgen, maar kiest ervoor het pad van zijn vader te blijven volgen. De zoon die eeuwig thuis blijft wonen.
Je losmaken van je ouders is een belangrijk proces. Simpelweg om je eigen, emotionele en spirituele groei niet in de weg te staan. Carl Jung, de Zwitserse psychiater, noemt dit het individuatieproces.
Dit proces van losmaken van je ouders begint in de pubertijd. In sprookjes zie je dit vaak terug wanneer de prins het paleis verlaat om een draak te verslaan, een vrouw te vinden en dan terugkeert om de oude koning op te volgen. Die opvolging kan niet plaatsvinden als de prins niet het huis uitgaat en geen avonturen meemaakt. Marie Louise Von Franz, een Jungiaans onderzoekster van sprookjes, noemt dit ‘the inevitable aging of all conscious principles, which must be destroyed and renewed so that they do not stop psychic evolution and life’ .
In de Christelijke kerk zijn twee leidende principes naast elkaar blijven bestaan: die van de wrekende, ongeduldige vader. En die van de liefhebbende, verbinding predikende zoon, die onder de plak zit bij zijn vader. Deze tweeslachtigheid zie je in de hele Christelijke wereld terug: er wordt liefde en samenhorigheid gepreekt, maar de wrekende, agressieve krachten voeren de boventoon. Zie maar hoe de Russische kerk Poetin steunt in de oorlog in de Oekraïne, of hoe de katholieke kerk de afgelopen eeuwen meer met macht dan met liefde bezig is geweest, hoe onder het mom van liefde vele kinderen zijn misbruikt door de kerk….Het zou vast anders gelopen zijn als Jezus volwassen was geworden en tegen God had gezegd dat zijn tijd voorbij was; dat hij de macht moest overdragen. Zoals de oude koning de macht overdraagt aan de prins.
Heb jij het gevoel dat je vader of moeder nog steeds teveel over je schouder met je meekijken? Dat ze altijd een oordeel hebben over hoe je leeft? In analytische therapie onderzoeken we de relatie met je ouders en hoe je je eigen pad kiest in het leven. Geïnteresseerd? Neem contact met me op: paul@lensink.org.
Comments