‘Ik wist niet dat ballet zo mannelijk was’, vertelde een balletdanser onlangs in NRC Magazine van 3 februari. Ik heb lang over die uitspraak na zitten denken. Want het enige niet-mannelijke aan ballet is de roze tutu, lijkt mij. Voor de rest is het een en al lenigheid, kracht, en vertoon van gespierde lichamen. Wat is daar niet mannelijk aan? Als ik naar acrobaten of turners kijk, zie ik hetzelfde, alleen met wat andere kleding. Maar die sporten worden niet als ‘vrouwelijk’ gezien. Wat maakt ballet dan zo vrouwelijk? De klassieke muziek? De elegantere bewegingen?
Het is een van de vele vragen die voortkomt uit het al wat langer lopende debat over mannelijkheid. Want wat is dat? Ongeschoren bier drinken in een ‘man-cave’? Dagelijks spieren kweken in de sportschool? Spermadonor zijn? Ik heb mezelf nooit in deze clichés herkend. En ook nooit getwijfeld aan mijn mannelijkheid. Eerlijk gezegd: ik ben ook niet zo bezig met de vraag of ik wel voldoende mannelijk ben. Het is een vraag die de samenleving aan mij opdringt.
Een vriend van mij geeft leiding aan een groot team. Zijn twee plaatsvervangers zijn vrouwen. Zij zijn doelgericht, gestructureerd en zakelijk. Hij is meer van de gezelligheid en de verbinding. Met z’n drieën vormen ze een goed managementteam, juist omdat ze zo verschillen. De vrouwen hebben de ‘mannelijke’ eigenschappen. Mijn vriend heeft de ‘vrouwelijke’ eigenschappen. Maar is daarom niet minder mannelijk.
Vanuit het feminisme is er een nadrukkelijke bewustzijn gecreëerd over vrouwelijkheid en de ruimte die daarvoor mag zijn. In hetzelfde NRC magazine van 3 februari staat een rapportage over feminiene dansklasjes, waar vrouwen leren hun sensualiteit te ontdekken door te dansen met net-panties en hoge hakken. Dat klinkt een beetje als de vrouwelijke variant van de man-cave.
Ik denk dat het debat over mannelijkheid is ontstaan als reactie op het groeiende bewustzijn van vrouwelijkheid en alles wat daarbij hoort. Dit bewustzijn over vrouwelijkheid heeft ook iets beschuldigend in zich: ik kan niet voldoende vrouwelijk zijn omdat jij, man, een primitief soort mannelijkheid aanhangt.
Nou, probeer je maar eens tegen zo’n beschuldiging te verzetten.
Worstel jij ook wel eens met de vraag of je voldoende mannelijk bent? In de analytische therapie die ik verzorg onderzoeken we je twijfels. Geïnteresseerd? Neem contact op: paul@lensink.org
コメント