Steeds meer mensen worden depressief van de klimaatverandering. Ze zien de overstromingen, de verdroging, het verdwijnen van hele eilandengroepen en de veranderende zomers. Blijft er een wereld over om in te leven?
En als de huidige generaties het overleven, geldt dat ook voor de komende generaties? Sterft de mensheid niet uit over pakweg vierhonderd jaar?
Dan is er ook nog overbevolking. Steeds vaker worden de inmiddels ruim acht miljard wereldbewoners als oorzaak gezien van het uitputten van de grondstoffen, het tekort aan voedsel en het onomkeerbaar vervuilen van de aarde.
De aarde wordt een steeds lelijker en smeriger plek, waar menselijk leven niet mogelijk is.
Zo, wat vind je van deze sombere visie? Eerlijk gezegd weet ik niet of dit beeld inderdaad de toekomst beschrijft. Wat ik wel weet: veel (jonge) mensen delen dit beeld en worden er ziek en depressief van. In de beleidsorganisaties waar ik jaren heb gewerkt, zie je met name dat veel jongeren zich inzetten om te werken aan klimaatverandering en milieuvervuiling. Ze merken hoe ingewikkeld het is om veranderingen door te voeren. Veranderingen zijn altijd langzaam en stroperig. En sommigen denken dat de nu (eindelijk) ingezette verandering om CO2-uitstoot tegen te gaan, te laat is.
De wereld gaat naar de ratsmodee; en we kunnen er ook niets meer aan doen. Dat is het gevoel dat ze hebben. Dat leidt tot somberheid, depressie en ’s nachts niet kunnen slapen.
Is daar wat aan te doen? Ik weet het niet. Psychologisch gezien kunt je best idealistisch werken aan een betere wereld en tegelijkertijd opgewekt door het leven gaan. Je mag best vrolijk zijn terwijl je op de A12 demonstreert tegen fossiele subsidies. Ook vrolijke mensen hebben idealen. Maar het vraagt dat je je niet laat meeslepen door sombere gevoelens. Of die nu in jezelf opborrelen, of omdat je die overneemt van collega-klimaatvechters.
Vrolijk vechten voor een groene wereld, dat moet je motto zijn.
Maken de klimaatverandering en milieuvervuiling jou ook zo somber? En ben je daardoor nooit meer vrolijk? In analytische therapie onderzoeken we hoe je ook de vrolijke kant van jezelf de ruimte kunt geven, zonder je idealen te verliezen. Geïnteresseerd? Neem contact met me op: paul@lensink.org